«بره ناقلا» فضایی میشود

نت‌فلیکس دنباله فیلم انیمیشن سینمایی «بره ناقلا» را با عنوان «فارماگدون» تولید می‌کند. به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از وِرایِتی، «فارماگدون» دنباله انیمیشن سینمایی «بره ناقلا» است. آدرمن در این پروژه موضوعی علمی تخیلی و ماجرا‌های بیگانگان فضایی را با بره ناقلا مواجه می‌سازد.

این پروژه برای کارگردانان «ویل بکر» و «ریچارد فلان» فرصتی نادر برای رفتن به عمق ژانر علمی تخیلی همچون فیلم‌های استیون اسپیلبرگ («برخورد نزدیک از نوع سوم» و «ای تی») محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

داستان این فیلم از این قرار است که کودک بیگانه فضایی به نام لولا در نزدیکی مزرعه «ماسی باتم» سقوط می‌کند و طبق معمول بره ناقلای دردسر ساز دست به کار می‌شود تا سفینه گم شده لولا را بیابد و بالأخره سفینه را می‌یابد و برای بازگشت به او کمک می‌کند و در این راه با برخی دیگر از فضاییانی که به دنبال ربودن لولا هستند مبارزه می‌کند و ماجرا‌هایی جذاب از این دست در سرتاسر این فیلم دنباله «بره ناقلا» وجود دارد.

ریچارد فلان در مورد ساخت این پروژه می‌گوید: زمانی که در مورد موضوع علمی تخیلی این فیلم به توافق رسیدیم تصمیم گرفتیم تا تمام فیلم‌هایی که در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ با آن‌ها بزرگ شده بودیم را تماشا کنیم بعد ما و تمام اعضای گروه با اشتیاق برای ساخت این دنباله با موضوع علمی تخیلی مهیا شدیم.

فلان در ادامه افزود: برای اینکه همان منظره و چشم‌انداز قدیمی بره ناقلا را خلق کنیم کار را با فهم هنر آشنای مزرعه بره ناقلا و همان حیاط و مزرعه و نیز یک مزرعه ذرت در نظر گرفتیم. این‌ها بهترین موهبت و دستاورد‌های قبلی این فیلم موفقند که در اختیار ما قرار داشت و سهم عمده جذابیت فیلم را شامل می‌شد. حالا داستانی علمی تخیلی و جذاب با روایت بره ناقلا به شکلی مضاعف بر موفقیت جذب مخاطب تأثیر می‌گذارد.

آردمن برای القای بیشتر فضای علمی تخیلی فیلم «فارماگدون» از لنز‌های وایدتر و دوربین‌های ویژه متحرک برای ایجاد حس اسرارآمیز و هیجان‌انگیز فیلم بهره برده است. استودیو نیز از نور‌های بسیار بیشتری نسبت به قبل بهره برده و از لامپ‌های ال‌ای‌دی مخصوص که بتوان در داخل تجهیزات و وسایل نقلیه جای‌گذاری کرد، استفاده کرده است. بکر در همین مورد می‌گوید: یک سفینه فضایی با ۲ هزار نور ترکیبی ساخته‌ایم که هروقت بخواهیم خاموش و روشن شوند. ما از هر فناوری برای برطرف کردن مشکلات پیش رو و القای مناظر علمی تخیلی بهره گرفته‌ایم.

«بره ناقلا» یا «شاون گوسفند» فیلمی اینمیشن و محصول بریتانیا است. این انیمیشن کمدی کودکان ابتدا در ۵ مارس ۲۰۰۷ نمایش داده شد و به دنبال استقبال گسترده جهانی از آن، تا سال ۲۰۱۶، ۶ فصل شامل ۱۴۰ قسمت از آن تولید و پخش شد. نیک پارک سازنده این فیلم انیمیشن موفق است و مارک توماس موسیقی آن را خلق کرده است. زبان اصلی «بره ناقلا» انگلیسی بوده است و از شبکه اصلی دیزنی چَنِل پخش می‌شد.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: انیمیشن کارتن علمی تخیلی بره ناقلا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۰۸۱۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دور سوم مسابقات فضایی در قرن بیست و یکم آغاز می‌شود

با ورود انسان به آنچه «عصر سوم فضایی» نامیده می‌شود، این بار شرکت‌های خصوصی و نه دولت‌ها رهبری این حوزه را بر عهده گرفته‌اند و اگر رقابت فضایی قرن بیستم بر سر قدرت سیاسی بود، این قرن در مورد پول خواهد بود. اما برای کسانی که رویای بازگرداندن انسان‌ها به ماه و احتمالا مریخ را در سر می‌پرورانند، زمان هیجان‌انگیزی برای زندگی است؛ فرقی نمی‌کند رؤسای جمهوری یا میلیاردرها کرایه آن را بپردازند.

به گزارش ایسنا، عصر پروازهای فضایی در حال گذراندن یک لحظه رنسانس است که انرژی تازه‌ای را به ارمغان آورده که از زمان برنامه آپولو دیده نشده بود و برای اولین بار، شرکت‌های خصوصی به جای دولت‌ها رهبری این کار را بر عهده گرفته‌اند.

به نقل از گاردین، مجموعه‌ای از ماموریت‌های اخیر، از جمله پرواز آزمایشی موفقیت‌آمیز بزرگترین موشکی که تاکنون ساخته شده است و اولین کاوشگر خصوصی ساخته شده برای فرود روی سطح ماه، این ایده رو به رشد را ایجاد کرده که انسان‌ها در حال ورود به «عصر سوم فضا» هستند.

گرگ سادلیر(Greg Sadlier)، اقتصاددان فضایی و یکی از بنیانگذاران مشاوره فضا، می‌گوید: اینکه بگوییم در دوره جدیدی هستیم، کاملا منصفانه است. ما در عصر رقابت یا عصر تجاری هستیم. موانع ورود کمتر است، هزینه‌ها کاهش یافته است و درها به روی گروه بسیار بزرگتری از کشورها باز کرده است. این دموکراتیزه کردن فضا است.

امروزه بیش از ۷۰ کشور برنامه فضایی دارند، این در حالی است که برای مدتی طولانی، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تنها بازیگران بزرگ این صحنه بودند.

اولین کاوشگر فضایی بشریت، فضانورد شوروی، یوری گاگارین(Yuri Gagarin)، در ماه آوریل سال ۱۹۶۱ به دور کره زمین چرخید. یک سال بعد، جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، سخنرانی معروف خود را با عنوان «ما انتخاب می‌کنیم به ماه برویم» ایراد کرد و قول داد که یک مرد آمریکایی را به کره زمین ببرد.

کندی اذعان داشت: مطمئنا، همه اینها برای همه ما هزینه زیادی دارد» اما جنگ سرد او را برانگیخت تا معادل امروزی صدها میلیارد پول مالیات دهندگان آمریکایی را برای پیروزی در مسابقه فضایی خرج کند.

پایان جنگ سرد در سال ۱۹۸۹ لحظه کوتاهی از خوش‌بینی جهانی را به همراه داشت که به دومین عصر فضایی با مشارکت بیشتر منجر شد. ایستگاه فضایی بین‌المللی برای بیش از ۱۳ سال سرهم شد و از سال ۲۰۰۰، افراد چند ملیتی به طور مداوم در فضا زندگی می‌کردند و با هم روی آزمایش‌هایی در مدار کار می‌کردند.

با این حال، این دوره دوم همچنین شاهد کاهش تلاش‌ها برای رساندن انسان‌ها به فضا بود که نماد آن برنامه شاتل فضایی ناسا بود که هرگز مردم را فراتر از مدار زمین نفرستاد و در نهایت در سال ۲۰۱۱ منحل شد، تا حد زیادی به این دلیل که دولت ایالات متحده نمی‌خواست روی هزینه‌های بالای آن سرمایه‌گذاری کند. پس از آن، واشنگتن مجبور شد برای فرستادن فضانوردان خود به فضا به موشک‌های سایوز مسکو تکیه کند.

با این حال، این هزینه‌های بالا اکنون با ورود مشاغل خصوصی به صحنه، اغلب به عنوان پیمانکاران دولتی، کاهش یافته است. در چند سال اخیر، برخی از این مشاغل شروع به کسب درآمد کرده‌اند، البته نه به دلایلی مانند گردشگری فضایی، بلکه بیشتر برای ارسال ماهواره‌های ارتباطی، به ویژه اینترنت پهن باند. بسیاری از برآوردها حاکی از آن است که صنعت فضایی جهانی می‌تواند در دو دهه آینده بیش از یک تریلیون دلار درآمد ایجاد کند.

در مقاله‌ای که سال گذشته توسط شرکت مشاور استراتژی و مدیریت تاثیرگذار McKinsey & Company منتشر شد، شریک مدیریت جهانی باب استرنفلز و همکارانش به مدیران اجرایی نوشتند: اگر فضا بخشی از استراتژی شما نیست، باید اینطور باشد.

آنها افزودند: تنها به تازگی شاهد شتاب قابل توجهی در منحنی هزینه بوده‌ایم: هزینه‌های پرتاب به لطف استفاده مجدد، مهندسی بهبود یافته و افزایش حجم، ۹۵ درصد کاهش یافته است و کاهش گسترده دیگری در سال‌های آینده انتظار می‌رود.

شرکت اسپیس‌ایکس ایلان ماسک در خط مقدم این حرکت بوده است و سال گذشته ۹۶ بار موشک‌های قابل استفاده مجدد خود را پرتاب کرده است. بزرگترین سیستم این شرکت که استارشیپ نام دارد و هنوز در حال توسعه است، به عنوان یک کاوشگر بین سیاره‌ای به بازار عرضه شده است. ماسک می‌گوید این موشک ۱۲۰ متری را ساخته است تا انسان بتواند مریخ را تبدیل به مستعمره خود کند. پیش از آن، ناسا با اسپیس ایکس قرارداد بسته بود تا فضانوردان از جمله اولین زن را در این دهه روی ماه فرود آورد.

سیاست جهانی همچنان در فضا اما با بازیگران بیشتری به ایفای نقش خود ادامه می‌دهد. چین با داشتن ایستگاه فضایی در حال کار، کاوشگر روی ماه و مریخ‌نورد در مریخ، از روسیه به عنوان رقیب اصلی آمریکا پیشی گرفته است. روز جمعه، پکن یک فضاپیمای رباتیک را به نیمه پنهان ماه پرتاب کرد.

قطب جنوبی ماه، به طور ویژه، به عنوان یک «کمربند طلایی» برای اکتشاف ماه در نظر گرفته می‌شود، زیرا حاوی یخ آب است که می‌تواند به عنوان آب آشامیدنی استفاده شود و حتی برای ساخت سوخت موشک بهره‌برداری شود.

دانشمندان هم در مورد سیاسی شدن و هم تجاری‌سازی فضا نگران هستند، به‌ ویژه هنگامی که صحبت از عملیات «حفاری» در ماه بکر و دست نخورده به میان می‌آید.

با این حال، حامیان اکتشافات فضایی به پیشرفت‌هایی اشاره می‌کنند که تاکنون انجام شده است. سی‌تی‌اسکن که یک دستگاه پزشکی حیاتی است که می‌تواند تومورها را شناسایی کند، ریشه‌ در تحقیقات قبل از ماموریت آپولو دارد. فضانوردان در ایستگاه فضایی از محیط منحصر به فرد ریزگرانش برای درک بهتر بیماری‌هایی مانند آلزایمر استفاده کرده‌اند.

برای اقتصاد دانانی مانند سادلیر، سومین عصر فضایی موقعیت بی‌سابقه‌ای را ایجاد می‌کند که می‌تواند پایه‌های نظام بازار را به هم‌ بزند. در اقتصاد، ما فرض می‌کنیم که منابع محدود است. زمین محدود است. منابع طبیعی محدود است. فضا، به ما این امکان را می‌دهد که آن را تغییر دهیم.

انتهای پیام